YANLIŞ NERESİNDE Kİ?

Dr. Kürşad Ergün

Türkler dünya milletler cemiyetinin bir üyesidir. Tarihteki varlığı, yazılı kaynaklara göre yedi bin yıla dayanır. Güzel sanatlarda, tıpta, bilimin her dalında insanlığı sunmuş olduğu hizmetler saymakla bitmeyecek kadar fazladır. Kurduğu medeniyetler hala güneş gibi parlamakta, insanlığı aydınlatmaktadır. İki cihan güneşi ”Peygamber efendimizin duasına mazhar olmuştur.” Son hak din İslam’ın, son bin yıldan fazla zamanında sancaktarlığını yapmıştır. Bu gün dahi, dünyada en fazla konuşulan dillerin başında gelmekte, dünyanın en kalabalık milletlerinden birisi olmaya devam etmektedir…

Tarihin kirli ve karanlık sayfalarında, beyaz ve parlak olan tek şey Türklerdir. Düşmanları bile tarihlerini yazarken Türk milletinin asaletini ve büyüklüğünü inkâr edememiştir. Batılı devletlerin sömürü ve soykırıma dayalı geçmişi karşısında, Türklerin imar etmek ve yaşatmaktan başka bir gayesi olmamıştır. İnsanlığın değer kabul ettiği her şeyi yaşam tarzı yapmış olması, büyüklüğünün bir işaretinden başka bir şey değildir…

”Türküm, doğruyum, çalışkanım” dediğinde, ne kadar haklı olduğuna tarih şahittir. Bunu ancak tarihi bilenler bilir.

      ”İlkem, küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak” dediğinde. Terbiyenin, edebin ve dinden beslenmenin bir hayat tarzı oluşturduğunu cihana ilan etmek arzusundan başka bir şey olmadığını haykırmaktadır, bunda yanlış olan ne var?

      ”Yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir”. Demekle, bencillikten kurtulmuş, toplumun haklarını bireyin haklarından üstün gören bir hayatı benimsemiştir. İslam ahlak anlayışının en üst çıtası bu değilse nedir?

      ”Ülküm; yükselmek, ileri gitmektir”. Demekle, ”ilim Çin dede olsa bulunuz” ilahi emrine uyma arzusunu taşımanın yanlış neresinde?

”Ey Büyük Atatürk! Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim”. Toprakları işkâl edilmiş, namusu kötü gözlü işkâl askerlerinin insafına kalmış, haçın hilali ezdiği o kötü günlerde, Allah diyerek özgür bir vatan kazanmış namuslu Türk milletinin lideri ”Atatürk” amacımız muhasır medeniyetler seviyesine çıkmaktır dediğinde hatamı işlemiştir? O kutlu hedefe doğru yürümek ve bunun için yemin etmek neden rahatsız edicidir?

      ”Varlığım, Türk varlığına armağan olsun”. Demeyelim mi? Biz varlığımızı, sömürgeci bir İngiliz varlığına mı armağan edelim? Katliamcı bir Rus varlığına mı? Onursuz ve tecavüzcü bir Amerikan varlığına mı?

      ”Ne Mutlu Türküm Diyene! Demeyelim kendi milletimizi sevmeyelim, dua etmeyelim, insanlığa katmış olduğumuz değerlerden dolayı mutlu olmayalım mı?

Her şey bir yana, Peygamberimiz efendimizin övgüsüne mazhar olmak bile övünmeye değer, çünkü bu övgüyü alan başka bir millet daha yok…